My dilemma is you 2" Cristina Chiperi

Po powrocie z Los Angeles Chris nadal trudno pogodzić się ze śmiercią bliskiej osoby, ale ma przy sobie kochającego chłopaka, który ją wspiera. Miłość kwitnie, ale nie obchodzi się bez kłótni i sprzeczek. Do Chris dochodzą dziwne wiadomości o byłej Cama. Dziewczyna próbuje ignorować wścibskie docinki i nie przejmować się tym, co ludzie mówią, jednak przeszłość wraca, nie tylko w formie nowego ucznia w szkole.

Druga część jest według mnie lepsza pod względem fabuły. Nie wszystko jest oczywiste, a tajemnica z przeszłości wzbudza ciekawość. Nie jest to zagadka na miarę wielkiego kryminału, jednak ma one podłoże miłosne, złamane serce, zakład, to, co nastolatkowie przeżywają. Tak naprawdę do samego końca dokładnie nie wiadomo, o co chodzi. Autorka podsuwa nam różne wskazówki i teorie. Jednak cała ta tajemnica związana z byłą dziewczyną Cama jest tylko tłem do głównej historii, jaka rozgrywa się pomiędzy głównymi bohaterami, to oni są na pierwszym planie i ich relacja. Romans jest zarazem uroczy, ale również bardzo przesadzony, autorka nie znalazła dobrego środka na to. Bohaterowie są słodką parą, kibicuje im cała szkoła (no może oprócz paru osób), para się kłoci, momentalnie zrywa ze sobą, przyjaciele Cris mówią, że chłopak nie był jej wart, po czym Cam i Chris się godzą, schodzą się i znowu prawie cała szkoła im kibicuje. I tak jest razy. Czy nie lepiej by było przeczekać, odsunąć się od siebie, przecież kłótnie się zdarzają, ale nie Chris i Cam robią szumu na całą szkołę? Jest to bardzo irytujące, rozumiem nastoletnie dramy, problem z uczuciami, ale można by to zrobić mniej dramatycznie, ale sama się przyłapałam na to, że trzymałam kciuki za tę parę. Warto sobie zadać pytanie, czy tak naprawdę idealny romans istnieje. W recenzji pierwszego tomu wspominałam, że przy omawianiu drugiej części zajmę się szerzej postacią Cris. Gdy zaczynałam poznawać tę historię, już sobie pomyślałam, ta postać mi nie pasuje, ale starałam się pozbyć tych uprzedzeń i polubić bohaterkę. Niestety, dawno nie poznałam tak drażniącej osoby, jak Chris. Dziewczyna nakrywa swojego chłopka, gdy ten całuje się z inną, wszystko byłoby ok, gdyby ona była bez winy, ale chwilę przedtem jak pogodziła się z chłopakiem, była u innego i się z nim całowała. Nie przyznaje się do tego, ale uparcie twierdzi, że są tylko przyjaciółmi i do niczego między nimi nie doszło. Cały czas udawała ofiarę, chociaż sama nie była bez winy. Myślałam, że może w drugiej części się zmieni, ale to nie uległo zbytniej poprawie, może nie odstawiała takich szopek, ale dużo jej brakuje do tego, abym ją polubiła. Kreacja bohaterów jest dobra, bo są pokazane te dobre, jak i złe cechy. Może ktoś się polubi z Chris, ja niestety nie miałam takiej przyjemności.

Podsumowując, fabularnie książka jest lepsza od pierwszej części, więcej w niej tajemnicy i napięcia, a nie tylko romansu. Zakończenie mną wstrząsnęło, czegoś takiego się nie spodziewałam. Czytałam to kilka razy, myśląc, że coś przeoczyłam. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Pomijając postać Chris, przeżywałam ogromne emocje, minęło już kilka dni, odkąd przeczytałam tę powieść, a nadal ją przeżywam. Zastanawiałam się nad tym, czy mogę ją polecić, czy jest to powieść, którą warto czytać po mimo wad. I teraz mogę stwierdzić, że tak, jest to pozycja, którą polecam. Czytając ją, odłóżmy na bok analizowanie fabuły, postaci i dajmy się ponieść emocjom.

Książkę przeczytałam przy współpracy z wydawnictwem https://www.akapit-press.pl/