Pilny na tropie. Skarb getta

Pilny na tropie. Skarb Getta - Adam Michejda

Dawid był chłopcem który żył w warszawskim gettcie. Po śmierci zostawił w spadku prowadzony przez siebie dziennik, w którym wspomina o ukrytym skarbie. Narrator naszej opowieści, Rafał, wraz ze swoim synem, Maxem i wnukiem Dawida przeżywają niezapomnianą przygodę, by odnaleźć ukryty skarb. Przyjeżdżają do Polski i przez rozmowy z różnymi osobami prowadzą śledztwo. Mimo, że chęci mają wielkie, to niekiedy przeszkody wydają się nie do przeskoczenia. Młodzi chłopcy poznają dwie dziewczynki, które towarzyszą im w misji, a do

datkowo przez nie mogą się dowiedzieć więcej o historii Warszawy. Jakie informacje i przeżycia skrywa dziennik dziadka? Co jest skarbem?

Na początku chciałabym zwrócić uwagę na wydanie książki. Okładka przedstawia zegar, który jest ważny w treści powieść. Obecne są skrzydełka, książka przez to mniej się niszczy, ładniej wygląda, a dodatkowo na nich umieszczone są pewne informacje. Przy początkach rozdziałów znajdują się ilustracje, które cieszą oko nie tylko młodego czytelnika. Strony z pamiętnika mają inną oprawę i czcionkę. Uważam, że wydanie książki jest porządne i ładne.

Fabuła powieści nie posiada wiele pobocznych wątków, wszystko skupia się na poszukiwaniu skarbu i na studiowaniu pamiętnika Dawida. Tematyka wojenna nie jest dla mnie, ale stwierdziłam, że spróbuje. Jest to idealna powieść dla tych, którzy boją się, nie przepadają za tematyką obozową, ponieważ, informacje przekazane w pamiętniku nie obfitują w brutalność. Dostarczają informacji o  wychowankach Domu Sierot Janusza Korczaka w sposób odpowiedni dla młodego czytelnika.

Język autora jest bardzo przyjemny, prosty, ale nie brakuje opisów, głównie wyglądu Warszawy. Narracja prowadzona jest pierwszoosobowo z perspektywy Rafała. Dla osób które znają Warszawę, ciekawie będzie śledzić losy bohaterów. Ja niestety się w tym nie odnajdywałam. Mimo, iż historia wojenna nie należy do tych zabawnych to były takie momenty przy których się uśmiechnęłam. Jednym z nich jest moment wspomnienia znanej wszystkim piosenki disco polo „Przez twe oczy zielone”

Pamiętnik Dawida był pisany gdy on miał jedenaście lat, był dzieckiem, nie rozumiał wszystkiego. Dla dzieci kilkanaście odłożonych cukierków to była ogromna radość. Uważam, że „Pilny na tropie. Skarb getta” jest powieścią idealną dla młodszych czytelników. Można poznać historię czasów wojennych, a jednocześnie wraz z bohaterami poszukiwać skarbu. W moim odbiorze powieść jest dobra, ale mnie nie wciągnęła, nie poczułam tego czegoś.

Książkę odebrałam za punkty https://czytampierwszy.pl/pl/

"Prawdziwymi bestiami byli ludzie w stalowych mundurach, a najgorzej w tych czarnych z trupimi czaszkami na czapkach."
"Dziś zostały budynki, w których można by kręcić filmyo świecie po nuklearnej apokalipsie"