"Droga w nieznane" Oliwia Natecka

"Droga w nieznane" Oliwia Natecka

Gabrysia uczęszcza do renomowanego liceum. Jest skryta i nie posiada wielu znajomych. Ma jedną przyjaciółkę, ale jak stwierdza, nie jest to prawdziwa przyjaźń. Dziewczyna nie raz ją irytuje, ale Gabi trzymając się z nią, mam chociaż trochę spokój od złośliwych uwag. Chłopak Karioki widocznie interesuję się Gabrysią. Nastolatka staje się obsesyjnie zazdrosna i próbuje utrudnić życie przyjaciółce. Gabi dowiaduje się o poważnej chorobie swojej matki. Od tego momentu ma trafić na ranczo, którego właścicielem jest, jej dotąd nieznany, ojciec.

Fabuła książki jest idealna dla nastolatków. Porusza kwestie pierwszej miłości, fałszywej przyjaźni i choroby. Każdy z tych tematów został poruszony, ale moim zdaniem trochę za mało, głównie ten o przyjaźni i chorobie. Chciałabym więcej treści na ten temat. Mam nadzieje, że zostanie to rozwinięte w kolejny tomie. Narracja jest trzecioosobowa, co przypadło mi do gustu, z tej perspektywy wole śledzić losy bohaterów. W powieści jest dużo dialogów, a opisy nie są długie. Książkę czyta się szybko. Akcja gładko przechodzi z jednej w drugą. Nie jest to powieść, w której są liczne zwroty akcji, ale przez poruszane aspekty jest ona ciekawa. Czytałam ją z chęcią, a gdy na chwilę przerywałam, nie miałam problemu, aby powrotem wrócić do lektury.
Gabrysia to bohaterka, którą polubiłam. Nie jest ona idealna, ale skradła moją sympatię. Radzi sobie w trudnej sytuacji, jaką jest choroba matki. Daje siłę i wiarę mamie, jednocześnie w swoim zaciszu pozwala sobie na chwilę słabości poprzez łzy. Swoje myśli, wątpliwości, jak i chwilę szczęścia utrwala i dzieli się nimi na blogu. Poznaje chłopaka i jest ostrożna, nie zaczyna mu ufać od razu, zadaje pytania, mimo że serce mówi inaczej, to stara się podchodzić do tego z rozumem. Inne postacie również mi się spodobały. Męska postać jest urocza, z dobrym sercem.
Książa wzrusza. Momenty, gdy dziewczyna mówi do swojego ojca „tato”, nie znając go przez tyle lat, jest to piękne. Opowieść o chorej dziewczynce łamie serce. Wątek romantyczny przez pierwszą część nie jest widoczny, dopiero później nabiera tempa, ale wszystko opisane jest w uroczy i miły sposób.

 Podsumowując, zaskoczyłam się pozytywnie. Książka jest miła i przyjemna. Mam pewien niedosyt, ale mam nadzieje, że następna część będzie jeszcze lepsza. Powieść czyta się szybko, wątki i akcja wciąga, że mija chwila, a już się jest na końcu książki. Okładka i wydanie jest ładne, czcionka duża i wygodna do czytania. Polubiłam postacie, te główne, jak i te drugoplanowe. Lekka, niezobowiązująca lektura, momentami wzruszająca. Dla mnie 8/10

Książkę odebrałam za punkty z portalu https://czytampierwszy.pl/pl/